dagar púka

í bland við það að tannburstun á gervitönnum gerist mín sérgrein eignast maður vini á virkilega misjöfnum bylgjulengdum.

þó ekki til að bursta tennur, hélt ég í heimsókn til 89 ára fámáls manns nokkurs á deildinni. hann tilkynnti mér að nún skyldi hann ekki neitt í neinu þar sem ekkert yrði úr tímanum. og enn skrítnari varð hann þegar ég sagði að nú færi að líða að kvöldmatnum. enda var klukkan ekki nema 9 að morgni á hans úri. sem var jú stopp. þetta dútl þarna inni leyddi svo til frábærra samskipta er leið á kvöldið.

hann var ekki á því að borða matinn sinn og drollaði heil ósköp þótt fólk hvetti hann og klappaði á bakið. svo þegar allir voru nánast farnir tölti ég til hanns og spurði hvað væri nú að hrjá hann.

geir: það hefur orðið einhver misskilningur
ég: nú? í hverju felst sá misskilningur
geir: sko, við eigum að vera að borða saman, you and i, eat together.
ég: náði í nestið mitt og tyllti mér hjá honum nú jæja, við getum nú bjargað því.
geir: we should go upstairs.
ég: nú? upp? það er ekkert uppi.
geir: yes, the restaurant is upstairs. we shpuld eat there.
ég: held áfram að borða
geir: svo horfir hann á mig og glottir og segir if we came together, sit together, i expect us to leave together.
ég: hló og rúllaði honum inn í stofu
geir: no, we need to go where they dance, where we can dance.

ég: kíkti svo til hans.
geir: ertu komin? komstu í flugvél?
ég: nei nei, ég koma bara á hjóli.
geir: á hjóli? það hefur verið erfitt.

kvöldið leið svo þannig að hann sagði óspart við mig "you are doing a really good job, really good" eða þangað til að allt í einu rann fyrir honum ljós, að ég svaraði á íslensku og væri þar að leiðandi íslensk.

en samt skemmtilegt, að taka þátt í ferð geirs til útlanda. ég veit ekki á hvaða hóteli hann var eða í hvaða erindagjörðum en hann var greinilega í geiragírnum.